فتنه ای نو علیه اصل قیام حسین!! حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر، حمایت از اصل قیام حسین است

وبلاگ انجمنی (مهدی اسدزاده) نوشت:
حسین، قیام کرد، تا با امر به معروف و نهی از منکرش، دین حقی را که جدش رسول خدا^(ص) منادی آن بود، احیا کند.

یزدیان، در آن زمان به دنبال آن بودند تا اصول و فروع اسلام را به سمت نابودی سوق دهند و از این دین مبین تنها تنپوشی وارونه باقی بماند تا بتوانند هر کاری که میخواهند بکنند.

یزید و ابن مرجانه و پس از او آل مروان، نتوانستند کاری از پیش ببرند و خون حسین، دین جدش را چنان احیا نمود که تنها گریبان آنان را گرفت.

پس از آل سفیان و آل مروان، بنی عباس، که ابتدا با شعار خونخواهی و هواخواهی بنیهاشم و برپایی عدالت و احیای دین مبین قیام کرده بودند، متوجه شدند که تا زمانی خون حسین، راه حسین و منش حسین در جامعه باشد، آنان نمیتوانند به آن چه میخواهند برسند و همیشه با کسانی مواجه هستند که علیه فسادشان بایستند. این شد که به نابودی هر آن چه از حسین مانده بود، همت گماشتند و تا آن جا پیش رفتند که قبر حسین را شخم زدند، و آب بر آن باز کردند.

چرایی قیام حسین آن بود که جامعه به سمت قهقرا میرفت و باب امر به معروف و نهی از منکر نه تنها بسته شده بود که با آمران به معروف و ناهیان از منکر، به شدت برخورد میشد و آمران به معروف و ناهیان از منکر از هیچگونه امنیتی برخوردار نبودند.

وقتی به دوران خلیفه دوم مینگریم و سپس با جامعه 61 هجری مقایسه کنیم متوجه این امر میشویم.

قیام مردم علیه عثمان، از همین امر به معروف و نهی از منکرها آغاز شد. آنجا که ولید شرابخوار، در حال مستی نماز میگزارد و مردم کوفه علیه او میشورند.

حال بیایید به زمان زمامداری یزید که یزید علنی شراب میخورد.

آن چه زمامداران ستمپیشه و فاسقان و فاجران را ناراحت میکند و آنها را باز میدارد و تحت فشار، این است که در جامعه، مردم آمر به معروف و ناهی از منکر باشند؛ زیرا این امر نه تنها باعث خواهد شد که این تذکرات ابتدا در خود افراد و سپس دیگران، قبح فسادها را نشکند، بلکه فسادشان نیز امنیت نداشته باشد. پس آن چه را دنبال میکنند این است که امر به معروف و نهی از منکر را در جامعه از بین ببرند.

این امر در زمان حسین بن علی رواج پیدا کرده بود و همین امر هم باعث شد تا اشراری چون یزید بن معاویه، عبیدا... بن زیاد یا بعدها حجاج یوسف و آل مروان بر امت محمد استیلا پیدا کنند.

در زمان معاصر نیز، میبینیم که ابتدا حمله به امر به معروف و نهی از منکر را تحت عنوان آزادی و حقوق شهروندی یا حقوق بشر عنوان میکنند زیرا آمران به معروف و ناهیان از منکر همانها هستند که در مقابل ستم و تجاوز ایستادگی میکنند؛ همانها که حزباللهیند و خود را پیرو راه حسین میدانند. پس قبل از تخریب امر به معروف و نهی از منکر به سراغ نام حزبا... رفتند. باید یک یک سنگرها را بگیرند تا بتوانند بر عزت و شرف و غیرت و استقلال و آزادگی یک ملت سوار شوند که ملتی که حسین دارد و کربلا دارد هیچگاه سر خم نخواهد کرد.

ده سالی میشود که جریان فتنه، که علیالظاهر خود را مرید حسین میدانند، علیه اصل قیام حسین فتنه کردهاند و یک به یک اصول قیام حسینی را هدف قرار میدهند که بیش از همه اصل امر به معروف و نهی از منکر است.

در این ده سال بسیار دیدیم و شنیدم که آمران به معروف و ناهیان از منکر را چگونه با زبان و قلم و سپس با خنجر و چاقو مجروح یا شهید کردند. از شهید سجادیان در مرودشت فارس تا شهید هادی محبی که با زبان روزه گلویش را بریدند تا ... تا همین آخری، شهید علی خلیلی که در عید امسال پس از مدتها تحمل رنج از زخمی که بواسطه نهی از منکر و دفاع از ناموس ملت بر او وارد شد، شهد شهادت نوشید.

امسال در آستانه ماه ماه محرم، و دهه احیای امر به معروف و نهی از منکر، طرحی وارد مجلس شد تا از آمران به معروف و ناهیان از منکر حمایت جدی صورت گیرد و فضا را برای آمران به معروف و ناهیان از منکر امن نماید. درست در همین زمان، ناگهان، 4 دختر خانم اصفهانی مورد حمله اسیدپاشان قرار میگیرند و به سرعت آمران به معروف و ناهیان از منکر عاملان این عمل کثیف معرفی میگردند.

این در حالی است که همگان میدانند بچه مذهبی، بچه بسیجی، بچه حزبالهی و آن کسانی که امر به معروف و نهی از منکر میکنند اینچنین نیستند.

متاسفانه ورشکستگان سیاسی، با براه انداختن چنین فضایی، قصد دارند تا از این آب گلآلود ماهی بگیرند.

اکنون امر به معروف و نهی از منکر را در پارهای از متون حدیثی مورد کنکاش قرار میدهیم:

امام حسین به هنگام حرکت از مدینه به سوی مکه در وصیتنامهای که نگاشت و با مهر خویش ممهور ساخت و تحویل برادرش محمد حنفیّه داد این نکته اساسی را مورد توجّه جدّی قرار داد: ”و انّی لم اخرج اشراً و لابطراً و لامفسداً و لاظالماً و انّما خرجت لطلب الاصلاح فی امّة جدّی. ارید ان آمربالمعروف و انهی عن المنکر و اسیر بسیرة جدّی و ابی علی بن ابی طالب...؛_{(مقتل خوارزمی، ج 1، ص 188، مقتل عوالم، ص .54 )} و من نه از روی خودخواهی و یا برای خوشگذرانی و نه برای فساد و ستمگری از مدینه بیرون میآیم، بلکه هدفم از این مسافرت امر به معروف و نهی از منکر میباشد و مقصدم از این حرکت اصلاح مفاسد امّت و احیای سنت جدّم و راه و روش پدرم علی بن ابیطالب میباشد.“

نگاهی به سنت رسول خدا(ص) و ائمه هدی(ع) نیز نشان میدهد که چقدر امر به معروف و نهی از منکر را مورد توجه قرار دادهاند تا آن جا که شاید بتوان بعد از نماز و یا حتی پیش از نماز مهمترین فروع دین اسلام است.

دلایل موجود در باب وجوب این فریضه گرانقدر، مترادف، متواتر و قاطع است که از قرآن کریم، سنت مطهر، عقل و اجماع اتخاذ می شود. مسئله حتی بالاتر از حدّ وجوب تنهاست، بلکه به عنوان یکی از ضرورتهای دین مبین اسلام شناخته میگردد که هر کس آن را انکار کند و بداند که انکار آن به انکار و رد اصلی از اصول دین منجر شده کافر است._{(امر به معروف و نهی از منکر، علی کورانی، ص 17. )}

امام خمینی^(ره) دراین باره گفته است: »این دو (امر به معروف و نهی از منکر) از بالاترین و گرانقدرترین فرایض اسلامی است و توسط اینهاست که فرایض دیگر برپا داشته میشود و دین مبین نظم مییابد و زندگی در دنیای اسلام رونق میگیرد. وجوب این دو فریضه از ضرورتهای دین است..._{)امر به معروف و نهی از منکر، علی کورانی، ص 17.)} «

قرآن کریم افراد را به احیای این اصل تحریض و تشویق مینماید:”ولتکن منکم امة یدعون الی الخیر و یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر و اولئک هم المفلحون.؛_{(سوره آل عمران، آیه 104 )} از شما باید امّتی باشد که به سوی خیر و خوبی دعوت کند و امر به معروف و نهی از منکر نماید و آنان رستگار شدگان هستند.“

هم چنین خداوند در کلام وحی می فرماید: ”کنتم خیر امة اُخرجت للناس تأمرون بالمعروف و تنهون عن المنکر و تؤمنون با...؛_{(همان، آیه 109. )} شما بهترین امّتی بودید که در میان مردم آشکار گردید(زیرا) امر به معروف میکنید و نهی از منکر مینمائید و به خدا هم ایمان دارید.“

احادیثی از سنت شریف، آیات خداوند را به شیوهای رسا توضیح دادهاند که متواترند، بخشی از آنها امّت مسلمان را هشدار میدهند که این فریضه را ترک نکنند، در بعضی دیگر از روایات به هر فرد مسلمان تأکید میکند برای عملی ساختن این عنصر، قیام کند اگرچه در صحنه تنها بماند، در پارهای روایات امّت را از عقبماندگی و انحطاطی که با ترک این فریضه رخ میدهد بر حذر میدارد و نیز مثالهایی از تاریخ تمدن و جوامع بشری ذکر مینماید که به دلیل ترک این اصل از میان رفته و به خشم الهی دچار شدهاند.

رسول اکرم^(ص) فرمودهاند: ”تا هنگامی که افراد امّت من امر به معروف و نهی از منکر کنند و در کارهای نیک با هم، همکاری داشته باشند، در خیر و خوبی خواهند بود. اگر این گونه عمل نکنند، برکتهای آنان از میان میرود و برخی بر عدّهای دیگر مسلّط میشوند و هیچ کس در زمین و آسمان آنها را یاری نخواهد کرد_{.(وسایل الشیعه، شیخ حرّ عاملی، ج 11، ص 395. )}“

در حدیث دیگری که منابع عامه و خاصه نقل   کردهاند، پیامبر اکرم^(ص) هشدار میدهند: ”لتأمرنّ بالمعروف و لتنهنّ عن المنکر او یسلّطنّ ا... علیکم شرارکم فیدعو خیارکم فلا یستجاب لهم؛_{(نهج البلاغه، نامه 47. )} باید امر به معروف و نهی از منکر داشته باشید، وگرنه خداوند بَدان را بر شما مسلّط میسازد بعد از آن هرچه نیکان شما به درگاه خداوند مینالند، دعایشان به اجابت نمیرسد.“