وبلاگ شهر من نودان نوشت: شاید بتوان گفت که ریشه ی برخی از رفتارها در بزرگ سالی را می توان در کودکی جستجو کرد.
آرزوها، دوست داشتن ها ، ناکامی ها و شکست ها به طور آرام و بی صدا از ما شخصیتی می سازد که در آینده برای جبران آن ها قدم بر می داریم.
برخی از این موارد ؛ اجتماعی است و از قالب شخصی بیرون می رود.
شاید دیدن یک ساختمان قدیمی برای همه ، حساسیت برانگیز نباشد اما بی شک هر چیزی که در روحیات و ذهنیات ما ریشه داشته باشد نه تنها ما را به دوران گذشته بر می گرداند و حس نوستالژی را زنده می کند بلکه می تواند ما را به تکریم نیز وا دارد.
به عنوان نمونه یک مدرسه ی مخروبه ی قدیمی که ظاهر آن سنگ و مصالح ساختمانی است و جایی را نیز اشغال کرده است , می تواند گوینده صامتی از فرهنگ و گذشته ی ما باشد که هرسنگ آن با خاطره ای گره خورده است.
بنابراین از بین بردن چنین مکانهایی نه تنها جفا به تاریخ و فرهنگ یک جامعه است بلکه باعث می شود تا نسل امروز نیز کمتر به هویت خود پی ببرد .
مدارس نودان یکی از این نمونه هاست که بخاطر فروش مشتی آهن قراضه با خاک یکسان شد تا خاطرات نسلی را در خود پنهان کند.
"صرفا جهت اطلاع ..."
وبلاگ